بزرگترین تناقض

کاش می شد فهمید چه کسی گفته «دوری و دوستی » و زمان را به عقب برگرداند و با گوینده این جمله ساعت ها بحث کرد .

دوستی واژه ایست که ریشه در عشق دارد ، از یک طیف خفیف تا بسیار قوی . ماهیت دوستی با دوری در تناقض است . نه جمع می شود با دوستی و نه رفع . کما اینکه قدمای منطق گفته اند : النقیضان لا یجتمعان و لا یرتفعان.

دوست باید همراه و هم دم باشد . حضور دوست با وجود او در مکان ، تفاوت دارد . اما حضور باید باشد . اگر نباشد ، انسانیت به انزوا کشیده می شود .

خدا.ند که خودش را دوست انسان می داند ، می گوید من از رگ گردن به تو نزدیک ترم . سعدی هم از همین لفظ ، تاریخ عشق را می نگارد . آنجا که می گوید :

دوست نزدیک تر از من به من است

وین عجب تر که من از وی دورم

چه کنم با که توان گفت که دوست

در کنار من و من مهجورم

ما انسان ها با تضاد رفتاری خود ، دوستان را دور می کنیم و بعد می گوییم دوری و دوستی . وگرنه بسیارند عشاقی که کل زندگیشان را در کنار هم بوده اند . بسیارند دوستانی که تا آخرین رمق حیات ، در کنار هم بوده اند.

اگر ما به سمت و سویی می رویم که احساساتمان را پایمال کنیم ، مشکل از  روابط امروزی نیست . مشکل درون ماست . وگرنه صفحات اجتماعی پر است از جملاتی که هیچ فایده ا ی ندارد جز انتقال افسردگی نگارنده به سایر اعضای جامعه .

کاش می توانستم فریاد بکشم و با تمام وجود کل دنیا را بدون استفاده از ابزار نوین ، تهییج کنم که « ای مردان ، بکوشید ، یا جامه زنان بپوشید » .1

1- جمله آخر از سعدی ، گلستان ، باب اول در سیرت پادشاهان ، حکایت سوم . لکن هیچ تصوری از مرد سالاری یا زن سالاری در بیان آن نبوده و صرفا جهت تقریب به ذهن گفته شده است .

علیرضا رضایی گورادل